سی و یک شب

آقای علی مطهری از معدود کسانی است که به نظر می رسد آزادگی اش را از دست نداده .می شود با نظراتش موافق یا مخالف بود ولی نمی شود ادعا کرد که ایشان به خاطر منافع حزبی و فردی ، حرف می زند.
در نامه ای هم که به میرحسین موسوی نوشته سعی کرده از دید خودش مطالبی را بیان کند.اگر چه به نظرم در مورد رهبری نظام نظر شفافی نمی دهد و مدام یکی به نعل می زند و یکی به میخ ، اما سوال اصلی ام از ایشان در مورد قسمتی از نامه اش است که نوشته:«آیا فکر نمی کنید که وضع موجود، دست رهبری نظام و بسیاری از مصلحان مجلس و
قوه قضائیه را برای برخورد با این خاطیان بسته است؟ مثلاً در شرایط عادی
امکان سؤال از رئیس جمهور درباره برخی قانون گریزی ها و رهاسازی و
لیبرالسیم فرهنگی وجود دارد اما اکنون چون این گونه اقدامات قانونی،
همراهی با سران معترض و موجب تشدید بحران تلقی می شود، زمینه پذیرش آن در
میان نمایندگان مجلس و مردم ضعیف است. (البته اینها به معنی نفی نقاط مثبت
و تلاش صادقانه این دولت نیست.)»
اگر ماجرای سوال از رییس جمهور به خاطر اظهارات آقای مشایی ؛که اتفاقا خود آقای مطهری پیگیر آن بود ،‌اتفاق نیافتاده بود شاید می شد حداقل به صورت ادعا،‌این چنین سخنانی را بیان کرد، اما همه به خاطر دارند که در آن موقع ؛ در حالی که سوال از رییس جمهور  حق قانونی نمایندگان بود،‌چه اتفاقی افتاد و چگونه این حق قانونی ،‌مسکوت ماند.
نکند در آن زمان آقایان موسوی و کروبی مشغول بیانیه دادن بودند و نکند بسیاری موارد دیگر که حتی مجلس نتوانست در مورد تغییر ساعت کار در ماه رمضان، ‌گم شدن یک میلیارد دلار، تاخیر در ارائه لایحه های بودجه ، پایان یافتن مهلت معرفی وزیر اقتصاد و ...به وظیفه قانونی اش عمل کند و یا دستهای پیدا و پنهان مانع شدند و یا مجلس ضعیف توانایی اش را نداشت را ،آقای مطهری فراوش کرده اند.
برای آقای مطهری احترام زیادی قائلم ولی بی انصاف نباید بود و همه تقصیرها را گردن اقایان موسوی و کروبی انداخت.
مشکل از جای دیگری است ...